landklinika.pl

misha napisał:


Masa prawie 80 kilo. Zasięg w Zakopanem po górkach i tym co widać na filmie 45km. max jak jechałem po asfalcie lekko z górki 41km/h. To prototyp, trochę ma jeszcze za mało baterii i przednie wahacze za słabe. Dla mnie największy szok zjechałem nim z 7 stopni.

Qurwa.... Michnik, nie zdziwię się jak w 2021 wleziesz na Nanga Parbat

Krakus napisał:

3 raz...

internet jest szybszy niż ja=]
udało się zebrać wszystkie udogodnienia i rozwiania w jednym miejscu.

miłego=]

Michał czy kwestia mieszkania aktualna? Pisałem PW.

Pozwolę sobie wrzucić, bo na YT coś mało wyświetleń

Michał był u mnie z tym moplikiem, konstrukcja jest czaderska. Wszystko nitowane jak w samolotach.

Michała auto niedawno było u mnie we wiosce na grillu ale to jacyś sprytni jechali. POnoć porzyczyli na wyjazd od Michała...

Link do patronite

Dawno tu nie zaglądałem. Mam dziś dzień odpoczynku w trasie, więc pomyślałem, że napiszę parę zdań – bo w sumie to właśnie tutaj wszystko się zaczęło. I naprawdę sporo z Was przyłożyło się do tego, że Def zrobił to, co zrobił.

Jestem już w drodze ponad 9 miesięcy. To drugi projekt z Defem – tym razem trasa Polska–Australia. Został najważniejszy etap: przeprawa auta z Indonezji do Australii. Najtrudniejszy, bo australijskie przepisy dotyczące czystości mikrobiologicznej są powiedzmy, wymagające. A jak sobie możecie wyobrazić, 29-letni Def, który przeszedł już swoje, nie należy do łatwych w czyszczeniu.

W tym projekcie towarzyszyli mi różni znajomi i moja siostra - każdy dołączał na jakiś etap. W trasie jestem już 9 miesięcy, cały czas poza Polską, ale od czasu do czasu wracam - na podanie leku w szpitalu i rehabilitację. I tak wyprawa rozciągnęła się już prawie na dwa lata. Def nadal daje radę, choć widać, że mu ciężko. Waży 3,5 tony przez wszystkie windy i dodatki. Przejechał Himalaje, był na 5246 m n.p.m., a w porze deszczowej przecieka jak sito. Dosłownie zrobiłem mu dziury w podłodze, żeby woda miała gdzie spływać. A jak była moja ukochana siostra, to przez przypadek wlała wodę do baku. Więc była akcja z czyszczeniem układu paliwowego - na szczęście działa i odpala od strzała. No i reduktor nieźle oberwał by go zapiąć trzeba przynajmniej dwa razy wsteczny wcisnąć. Dużo pomaga mi też ekipa, Pepek i Zabol, jak coś się dzieje, to na czerwonych łączach tłumaczą krok po kroku, jak naprawiać.

Pozdrawiam Was wszystkich i jeszcze raz dzięki, że maczaliście palce w tym, że ciągle jadę!

P.S. Mam też niezłego newsa - może do Australii doleci Maciej, z którym przejechałem obie Ameryki. Namawiam go, żebyśmy pojechali razem, jak za starych czasów. Powiedział, że gdyby to była Ameryka Południowa, to wchodzi w ciemno, ale Australia… to musi się jeszcze zastanowić!

Cześć kolego. Miło Cię widzieć.

Czekamy na wiecej fotek

Coś tam pamiętam, jak przez mgłę - 10 lat temu...






Jak wrócisz trzeba będzie jakieś spotkanie w plenerze zorganizować. Byłoby fajnie znów pogadać przy ognisku...

Trzymajcie się tam na drugim końcu świata! Powodzenia!

Kurde - Australia, tam się oddycha!
Ale super wyprawa przed Tobą: przestrzeń, czerwona ziemia, zapach, cuda.

Kiedyś czytałem o chłopach, którzy ciągnęli auto do Australi.
Wymagania sanitarne olbrzymie, głównie chodzi o czystość biologiczną.
Żeby im tam na kontynent jakichś nasionek czy innych robali nie przeszczepić.

Cieszę się, że ciągle napierasz. Powodzenia.